Internet, kontzeptuak, Sareak

Norena da Internet?

Internet hainbat sare mota elkar konektatzen dituen sare logiko izugarri bat da. Babeleko dorrea balitz bezala, sare ezberdinek hizkuntza propioak erabiltzen dituzten arren, guztiek elkar komunikatzeko lengoaia komun bat erabiltzen da: TCP/IP gisa ezagutzen den protokolo sorta. 1969. urtean egin ziren Ameriketako Estatu Batuetan ordenagailuen arteko lehen konexioak, eta sortu zen sareari Arpanet izena jarri zioten.

Internet sarearen gainean sortutako zerbitzu arrakastatsuena World Wide Web edo www gisa ezagutzen duguna da. 1989. urte inguruan sortu zuten, Genevako CERNen, Tim Berners-Lee ingelesak eta Robert Cailliau belgiarrak.

Internet osatzen duten elementu guztiak konektatu ahal izateko, router, satelite, hari eta beste gailu batzuez osatutako izugarrizko azpiegitura dago. Hariek estatuak zeharkatzen dituzte, azken muturrean dauden lurraldeak ere elkar konektatzeko. Pieza txikiz osatutako erraldoi baten gisa irudikatu daiteke Internet.

Ba al du Internetek jaberik?

Galdera honi bi erantzun posible eman diezaizkiokegu: inor ez, edo jende enpresa asko. Lehen aipatu dugun erraldoiari erreparatzen badiogu, inor ez da Internet oso horren jabe; badira Interneten egitura eta arauak ezartzen dituzten erakundeak, baina ez dute Interneten inongo jabetzarik.

Internet jende askorena dela ere esan dugu, milaka pertsona eta talderena. Hainbat atalez osatuta dago Internet, eta pieza horiek guztiek bere jabea dute. Egitura fisiko edo bizkarrezurra, hasiera batean Arpanet izenez ezagutzen zena, hainbat konpainiaren eskuetan dago, hala nola: Verizon, AT & T, Qwest, Sprint edo IBM bera. Internet erabiltzen dugun bakoitzean, gure informazioak konpainia horiek jarritako hari eta zirkuituak zeharkatzen ditu. Internet erabiltzaileen eskura jartzen duten enpresak ere hor dira, ADSL edo zuntz optikoa eskainiz, eta azken enpresa horiek sare fisikoaren jabeekin egiten dituzte erabilera eta negozio hitzarmenak.

Nork antolatzen du Internet?

Inor ez bada Internet osoaren jabe, nork antolatzen du sarea, nork ezartzen ditu arauak? Internet osatzen duen sistema ezberdinen lingua franca TCP/IP protokolo familia da, eta, Internet garatzen joan den heinean, protokoloa ere aldatuz joan da. Protokoloaren aldaketak eta azpiegitura gainbegiratzeko, hainbat taldek egiten dute lan: Internet Society (ISOC) delakoak estandarrak garatzen ditu; Internet Engineering Task Force (IETF) delakoak, dituen lan talde ezberdinen bidez, azpiegitura eta estandarren diseinuan egiten du lan; eta azkenik, ICANN erakundea Interneten erabiltzen ditugun izenen kudeaketaren arduraduna da.

Sarearen neutraltasuna

Sare osoaren jabetza duen enpresa edo talderik ez badago ere, hainbat enpresa Interneten alor jakin batzuen jabe dira. Interneten bizkarrezurra diren harien jabetza, esaterako, ez dago enpresa askoren eskutan, eta sarearen neutraltasuna kolokan egon daitekeela pentsatzea zilegi da. Sare neutraltasuna printzipio bat da, zeinetan informazioaren joan-etorria ez den baldintzatzen garraiatzen den edukiaren arabera. Askorentzat hori da Interneten balio nagusiena: berdin da Amazon moduko enpresa bat izan, edo norbanako xume bat; biek eskaintzen dituzten edukiak berdin-berdin zerbitzatu eta garraiatuko dira informazio hori eskatu duen gailura.

Dena den, ugariak dira neutraltasun hori kolokan jartzen duten jokabideak. Adibide gisa: Txinak hainbat eduki zentsuratzen ditu; sakelako telefonoen enpresa askok, ahotsa datu bidez garraiatzen dituzten aplikazioak (skype kasu) debekatu edo oztopatzen dituzte; Telefonica eta beste operadore batzuek Googlek lortzen dituen mozkinen parte bat nahi dute, eta, presio moduan, YouTubek eskaintzen dituen edukiak modu geldiagoan zerbitzatzen dituzte.

Horren guztiaren aurrean, guifi.net gisako ekimenak benetako sare neutrala aldarrikatu eta eratzen doaz.

Aplikazioak, Apple, Sareak

Cyberduck eta Google Docs zerbitzuarekiko bateragarritasuna

cyberduckCyberduck Mac Os X sistemetarako FTP aplikazio doakoa da. Software librea da eta oso ezaguna da sistema eragile honetako erabiltzaileen artean. Hala, bada, Cyberduck 3.5 bertsio berria atera da eta bertsio honetan beste berrikuntza batzuen artean garrantzitsuenetarikoa Google Docs zerbitzuarekin ekartzen duen integrazioa da. Izan ere, azken funtzionalitate honen bitartez arakatu ahal dira Google Docs zerbitzuan dauden dokumentuak FTP batean egongo balira bezala eta dokumentu horiek antolatu eta arakatu fitxategi zerrenda moduan. Gainera, jaisteko orduan lehenetsi daiteke zein formatutan jaitsiko den Google Docseko dokumentu mota bakoitza.

Proiektuaren webgunea http://cyberduck.ch/ da eta aplikazioa zuzenean deskargatzeko lotura hau erabil daiteke: http://cyberduck.ch/Cyberduck-3.5.1.zip

Aplikazioak, Sareak

Ordenagailuak urrutitik erabiltzeko doako baliabideak

kontrolaBatzuetan ordenagailu baten urrutiko kontrola hartu behar da. Arrazoiak ezberdinak izan daitezke. Esaterako, etxe batean egonda beste gela batean dagoen ordenagailu baten aplikazio bat erabili nahi da eta beste ordenagailura joan behar gabe egin nahi da. Edo bulego batean, beste lankide baten ordenagailura sartu behar delako zerbait egiteko edo atazaren batean laguntzeko. Bi kasu hauetan sare lokal bereko beste ordenagailu batera egiten da konexioa. Beste kasu batzuetan, ordea, beste sare bateko ordenagailu bat erabili behar da era urruti batean. Esaterako, erabiltzaile bat lagun edo senide batean ordenagailura konektatu behar da zerbait egiten laguntzeko, edo bulegoko ordenagailutik zerbait egin nahi da etxeko ordenagailuan edo alderantziz.

Horretarako aplikazio ezberdinak daude eta gainera batzuk doakoak dira.

VNC

VNC oso aplikazio ezaguna da ordenagailuen urrutiko kontrolerako, plataforma anitzekoa da, MS Windows sistemetarako, GNU/Linux, Solaris, HP-UX eta beste Unix sistemetarako bertsioak daude eta gero Java bertsio bat ere badago beste sistema batzuetan erabili ahal izateko, adibidez Mac Os X-n. Mugikorretan ere badaude VNC aplikazio batzuk, esaterako iPhone eta Androiderako. Software librea da eta hiru bertsio ezberdin eskuratu daitezke. Free edition, doakoa dena, eta Personal Edition zein Enterprise Edition, azken bi hauek erabiltzeko lizentzia erosi beharko litzateke.

Aplikazioa deskargatzeko eta informazioa eskuratzeko gune honetara joan beharko litzateke: http://www.realvnc.com. Doako bertsioa jaisteko, harremanetarako datuak eskatzen ditu. Hala ere, soilik bidaltzen da publizitatea posta elektronikora erabiltzaileak berak informazioa jasotzeko laukitxoa hautatuz gero. Gainera, ez du eskatzen baieztapena jarritako posta elektronikora mezu bat bidaliz. Beraz, bakoitzaren aukeran gelditzen da benetako datuak eta emaila jartzea ala ez.

GNU/Linux sistemetan errazagoa da instalatzea, pakete biltegietan daudelako beharrezkoak diren bi pakete ezberdinak: xvnc4viewer eta vnc4server. Beraz, pakete hauek instalatzeko markatu besterik ez da behar.

VNC-k bi adar ezberdin ditu viewer eta server. Horrela ikusten da GNU/Linux dauden bi pakete ezberdinetan. MS Windows sistemetan instalatzerakoan ere galdetzen du bietako zein edo biak instalatu nahi diren. VNC server instalatu behar da konexioa edo urrtiko kontrola eskaintzen duten ordenagailuetan eta VNC viewer instalatu beharko da VNC server duten ordenagailuetara konektatzeko.

VNC Serverren konexioak onartzeko erabiliko den pasahitza edo erabiltzaile eta pasahitza zehaztu beharko da. VNC Viewerrekin zerbitzariaren IPa edo izena jarri behar da konektatu ahal izateko eta ondoren pasahitza eskatuko du. Hori eginda, beste ordenagailu zerbitzariaren kontrola hartuko da.

Azaldutako hau guztia nahikoa da erabili ahal izateko sare bereko ordenagailuekin, alegia, sare lokaleko ordenagailuekin. Baina beste sare bateko ordenagailu batekin konektatu nahi bada Interneten bitartez, routerretan eta suebakietan VNC portuak ireki beharko dira konexioa onartu behar den sarean. Zeren eta normalean, egun, routerrak erabiltzen baitira Internetera konektatzeko eta Router hauek gainera suebaki bat ekartzen dute. Tartean routerrik ez balitz egongo ez legoke arazorik. VNCk erabiltzen dituen portuak 5800 eta 5900 dira.

Team Viewer

Team Viewer, plataforma anitzekoa ere bada. MS Windows, Mac Os X eta GNU/Linux sistemetarako dago eskuragarri. IPhone sakelako telefonoetan ere instalatu daiteke. Kasu honetan, GNU/Linux sistemetarako ez dago pakete biltegietan, ez delako software librea. Baina bai GNU/Linux ezberdinetako paketeak jaitsi ahal direla eta zuzenean instalatu, bi klik eginez edo komandoen bitartez.

Esan bezala, Team Viewer ez da software librea baina bai doakoa dela erabilera ez komertzialetarako. Erabilera komertzialetarako lizentzia erosi beharko litzateke. Sistema eragilearen arabera, kasu honetan ere adar ezberdinak aurkitu ahal dira. All-in-one da zerbitzaria eta bezeroa aplikazio berean, alegia, konexioak onartzen ditu eta beste ordenagailuetarako konexioak egin ahal dira. QuickSupport soilik konexioak onartzeko da. MS Windows sistemetarako ere adar eramangarri bat dago USB memoria batean eraman ahal izateko.

Aplikazio honek daukan abantaila nagusia da routerretan ez dela ezer konfiguratu behar beste ordenagailu batekin konektatu ahal izateko Interneten bitartez, sare berean ere ez, jakina. Eta alde tekniko guztia gardena da erabiltzaileentzat, ez da jakin behar ordenagailuaren helbidea, IPa ez izena. Konexioak onartzeko, aplikazioa ireki eta hor datorren zenbaki luzea zein pasahitza konektatuko denari eman besterik ez da egin behar. Zenbakia zein pasahitza aplikazioak berak ematen ditu. Beraz, oso erraza da erabiltzea. Gainera, beste ordenagailuan ikusten da sagua nola mugitzen den eta egiten diren eragiketak, beraz, gauzak azaltzeko ere oso egokia da.

Aplikazioa jaisteko helbide honetara joan behar da: http://www.teamviewer.com

Kontuz irekitzen diren ateekin

Kontutan hartu behar da, horrelako aplikazio bat martxan jartzen badugu ate bat sortzen dela ordenagailura sartzeko. Aplikazio hauek, seguruak dira, sarbideak ezagutu behar dira sartu ahal izateko. Baina norbaitek sarbideak asmatzen baditu, ordenagailuaren kontrola hartuko du. Nolabait esateko, erabat itxitako gotorleku batean, ate bat jartzea bezalakoa da. Giltzapean ireki behar dena, baina giltza horrekin sartu ahal da eta lehen ez bazegoen aterik, ez zegoen sartzeko aukerarik giltzarekin edo giltzarik gabe. Honekin nahi dena ez da beldurra sartzea, baizik eta horretaz jabetzea eta orduan edukitzea aplikazio hauek irekita soilik erabiltzen direnean edo erabiliko direla uste denean. Beti piztuta egon behar badira, hau kontutan hartu beharko da.